تحلیل تطبیقی تاب آوری کشاورزی و امنیت غذایی ایران و اسرائیل در شرایط جنگی

چکیده

در دنیای معاصر، امنیت غذایی به‌عنوان یکی از مؤلفه‌های راهبردی قدرت ملی شناخته می‌شود. این پژوهش با هدف بررسی تطبیقی وضعیت کشاورزی و امنیت غذایی دو بازیگر منطقه‌ای یعنی ایران و )رژیم صهیونیستی (اسرائیل در شرایط جنگی انجام شده است . تحلیل‌ها نشان می‌دهد که با وجود پیشرفت‌های فناورانه رژیم صهیونیستی در کشاورزی، آسیب‌پذیری شدید آن در برابر قطع واردات و حملات به زیرساخت‌ها، تاب‌آوری راهبردی این رژیم را کاهش می‌دهد . در مقابل، ایران با اتکا به وسعت سرزمینی، تنوع اقلیمی، پراکندگی زیرساختی و تجربه زیسته مقاومت در تحریم‌ها، از ظرفیت بالاتری برای تأمین غذا در جنگ برخوردار است.

مقدمه

امنیت غذایی در دهه‌های اخیر به مسئله‌ای فراتر از تولید کشاورزی تبدیل شده و به یک مسئله امنیت ملی در شرایط بحران و جنگ بدل شده است . در منطقه غرب آسیا، ایران و رژیم صهیونیستی دو قدرت تأثیرگذار با رویکردهای متفاوت به امنیت غذایی هستند. این پژوهش، با هدف تحلیل میزان تاب‌آوری هر دو در صورت وقوع جنگ، به بررسی ساختاری، فنی و اقتصادی کشاورزی و نظام امنیت غذایی آنها می‌پردازد.

روش تحقیق

این مقاله بر پایه روش تحلیلی-توصیفی تدوین شده و با بهره‌گیری از منابع علمی، گزارش‌های بین‌المللی، آمارهای رسمی و داده‌های راهبردی به مقایسه تطبیقی دو کشور می‌پردازد.

منابع طبیعی و ظرفیت‌های اقلیمی

ایران دارای تنوع اقلیمی بالا، منابع گسترده آب و زمین کشاورزی است. در مقابل، اسرائیل با محدودیت منابع طبیعی و وابستگی به شیرین‌سازی آب دریا مواجه است.

فناوری و بهره‌وری

اگرچه اسرائیل در فناوری‌های نوین مانند آبیاری قطره‌ای و کشاورزی دقیق پیشرو است، اما این مزیت نیازمند زیرساخت‌های پایدار و واردات فناوری است.

امنیت غذایی و وابستگی

ایران با حدود ۸۰٪ خودکفایی در محصولات اساسی، مقاوم‌تر از اسرائیل در برابر قطع واردات غذایی است.

آسیب‌پذیری در جنگ

ایران زیرساخت‌های پخش‌شده و تجربه مقاومت در تحریم را دارد، در حالی که اسرائیل زیرساخت‌های متمرکز و آسیب‌پذیر در برابر جنگ دارد.

بحث

در شرایط وقوع جنگ میان ایران و رژیم صهیونیستی، یکی از اهداف استراتژیک طرفین، تضعیف زیرساخت‌های حیاتی از جمله تأسیسات کشاورزی، منابع آب و مسیرهای تأمین غذا خواهد بود. رژیم صهیونیستی اگرچه در زمینه فناوری کشاورزی دست برتر دارد، اما به دلیل کمبود منابع طبیعی و وابستگی بالا به واردات، در برابر تحریم یا قطع مسیرهای تأمین غذایی آسیب‌پذیر است. در مقابل، ایران با بهره‌مندی از منابع گسترده داخلی، ظرفیت تاب‌آوری بالاتری دارد، به‌ویژه اگر سیاست‌های کشاورزی مقاوم و هوشمند در شرایط بحران تقویت شود.

نتیجه‌گیری

در صورت بروز جنگ میان ایران و رژیم صهیونیستی، تاب‌آوری امنیت غذایی ایران به‌طور ساختاری بیشتر از اسرائیل خواهد بود. اگرچه نیازمند ارتقاء فناوری و بهره‌وری در کشاورزی هستیم، اما پراکندگی جغرافیایی زیرساخت‌ها، ظرفیت تولید بومی، تجربه مقاومت و ذخایر استراتژیک، ایران را در موقعیت بهتری قرار می‌دهد.